Ονειρικέ αλώβητε ποιητή

στα λευκά περιθώρια αφήνεις σημάδια

να σε σκέφτονται οι λέξεις, να υπομένουν

να σε βλέπουνε οι σκιές, να ξεμακραίνουν...

Το Άγιο Πνεύμα καθρεφτίζεται στον θόλο του ουρανού

και οι γεροντοκόρες ώρες της μοναξιάς μου κάνουν φασαρία...

 Στο λαβύρινθο του χρόνου δεμένη αιώνια.

Ληστεύω και ληστεύομαι από ανάσες, κόπους, ζωές, συγκινήσεις.

Λίγο ήθελε για να μαι ευτυχισμένη...

Μα το παρθένο νησί της ψυχής μου, δεν γνώρισε ναυαγό...