Απλώνεις το γερασμένο ταλαιπωρημένο χέρι σου

 με τα βρώμικα νύχια

 και την θολωμένη από τα χρόνια βέρα,

ριζωμένη λες εκεί, χωμένη μέσα στο δέρμα αιώνια, 

κάποιου άντρα που μπορεί στο παρελθόν να αγάπησες...

και η χούφτα σου γεμίζει κέρματα που αξία δεν έχουν...

Στάθηκα και σε κοίταξα 

και ζήλεψα το χαμόγελο σου

 που έκρυβε όλη τη ζεστασιά του ήλιου...

 Δεν ήρθες με την ορμή της νιότης

ακούστηκε μακρινός ο αλαλαγμός της γιορτής

και ούτε που σε κατάλαβα...

ξάπλωσες δίπλα μου και αφέθηκες

δεν το σκέφτηκα στιγμή...

σε διακόρευσα για να σ εξουσιάζω

πρόστυχε νέε χρόνε!