Τρίτη 31 Μαΐου 2016

Βαθαίνω από την απουσία,
βαραίνω από τη σκιά...
και ο θρήνος, αναβλύζει
ποτίζοντας όλο το διάβα μου...

Σάββατο 28 Μαΐου 2016

Στο αυθεντικό πανηγύρι της Ανάστασης,
δεν παραβρέθηκα....
η Ζωή μιλά με το αίμα μου
και το αίμα μου μιλά για Ζωή...

Παρασκευή 27 Μαΐου 2016

Το αφρόντιστο χωράφι της καρδιάς,
ξεράθηκε...
όλα τα κακά της πλάσης, βρήκαν μέσα εκεί
καταφύγιο...

Πέμπτη 26 Μαΐου 2016

Το όραμα της επιθυμίας, βούλιαξε,
μέσα στη σύλληψη της ανάγκης...
ξεκινώ και καταλήγω πάλι στο τίποτε...

Δεν μου είπες, φεύγω...
δεν σε ρώτησα, που πας?
γιατί λοιπόν αυτή η φυγή?

Σάββατο 21 Μαΐου 2016

Δεν θέλω να σκέφτομαι τις μέρες...
οι ημερομηνίες καρφιά που τρυπάνε το σώμα μου...
σήμερα αυτό,χθες το άλλο,αύριο το επόμενο...
κι ένας αστείρευτος πόνος που ποτίζει το είναι μου,
στον σπασμένο καθρέφτη της νιότης μου,
καθρεφτίζεται συνεχώς...

Πέμπτη 19 Μαΐου 2016

Και που δεν έταξα τον εαυτό μου...
στη δροσιά του πρωινού
στη φυγή του ταξιδιώτη
στο ηλιοβασίλεμα του έρωτα
στη μηχανή της αποτύπωσης
στο κελάηδισμα των πουλιών
στο θρόισμα των φύλλων
στο μεγάλωμα του δάσους
στο χαμόγελο της άνοιξης
στη μελαγχολία της βροχής
στην ηδονή της σοκολάτας
στο πετάρισμα των βλεφάρων
στη γέννηση της μήτρας
στην ακοή του κοχυλιού
στο κιτρίνισμα του φθινοπώρου
στη σπίθα της φωτιάς
στη γαλήνη των σελίδων
στη κάψα του καλοκαιριού
στο προσκύνημα του ελέους
στην απαλότητα του χνουδιού
στην πεθυμιά του χειμώνα
στις πατημασιές της λήθης
στο άρωμα της νύχτας 
στο δάκρυ της μουσικής 
στην μέθη του λυκίσκου
στην ελευθερία του σπέρματος
στο δικό σου σ' αγαπώ...
και που δεν έταξα τον εαυτό μου! 
κι όμως αυτός...παραδόθηκε στο χάος...

Σάββατο 14 Μαΐου 2016

Ωραίε άνθρωπε,
ρέει η αίγλη σου
και η αύρα της ταπεινότητας,
σχεδιάζει την κάθε σου κίνηση...
περπάτα πάλι απόψε,
στις λεωφόρους του ενθουσιασμού σου,
για έναν καλύτερο κόσμο.
για φωτεινά πρόσωπα
και στολισμένα μπαλκόνια.
κι ύστερα γείρε στην πληγή,
που αίμα δεν στάζει...
και αφουγκράσου, τις επευφημίες των χειροκροτημάτων,
στο δοξαστήριο της επιβίωσης σου...

Κυριακή 8 Μαΐου 2016

Δεν βλασταίνει τίποτα.
είναι αργά για Ζωή...
μόνο υπάρχω... στην σκληρότητα τούτη.
είναι σκληρό να μην είσαι,
παιδί κανενός...