Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2015

Ραγισμένε άγγελε, αγαπημένε έλα
και φέρε μαζί σου νάμα της προσευχής.
ωριμασμένες οι νύχτες,
σχηματίζουν ρυτίδες στο πρόσωπο μου
και όλο κλαίνε...
αγρύπνια στον έρωτα, στη ζωή και στην αγάπη...
τέλος δώσε...

Παρασκευή 25 Δεκεμβρίου 2015

Ξεπλένει ο ήλιος με το φως
ισορροπεί η θλίψη
ας απαντήσει ο Θεός
για τη ψυχή που λείπει...

Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2015

Εξαντλημένη...
 από το σεργιάνι στο μονοπάτι του πόνου,
φίλησε την αιώνια νύχτα 
 και έγειρε να αποκάμει...

Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2015

Σαν λιόγερμα καρδιά μου ήρθες πάλι
ηχώ από φωνή που δεν μιλά
η μοίρα εξασφάλισε για λίγο
παράταση στο δάκρυ που κυλά...

Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2015

Διανύω την εποχή της λύπης...
κομματιάζω τον ήλιο,το γιόμα,το δείλι,το φεγγάρι
μέσα στη κούπα του καφέ μου
και πίνω κάθε που τα ματοτσίνορα ανοίγουν.
σκλάβα που πια δεν ονειρεύεται την ελευθερία της.
λυπημένη, μετράω ώρες και στιγμές
και στο μεσοδιάστημα η κληρονομικότητα του πόνου,
εμφανίζεται διεκδικώντας!!!

Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2015

Στεγνώνει η σκέψη, δεν γεννά
και η ψυχή μαυρίζει
το προσωπείο της χαράς,
αρχίζει να ραγίζει...
σαν γέφυρα της ερημιάς,
όλη η Ζωή μου τρίζει...

Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2015

Λιγοστεύω στη θύμηση...
χώμα της ψυχής, ραντισμένο λεβάντα.
ταξιδεύω... με την πειρατική γαλέρα του χρόνου πια
και ψάχνω την πυγολαμπίδα σου.
αλλόκοτη χαρά στεφανωμένη...
παγωμένο φως,
πετρωμένο δάκρυ,
στραγγισμένο αίμα.
γαμήλια κηδεία για ένα θαμμένο ΕΓΩ...

Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2015

Θα συναντηθούμε αργότερα,
στο αέρινο στρώμα της ελευθερίας...
και θα σου μιλώ ώρες ατέλειωτες,
για το χθες και το σήμερα...
και θα σε χαϊδεύω, με ανοιχτή τη παλάμη στο πρόσωπο
και εσύ θα μου γελάς...
όπως τότε που σε μάλωνα και εσύ όλο γελούσες...

Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2015

Χορτάριασε το μονοπάτι της επιστροφής
και η καταστροφή ακόμη παζαρεύει...
ρουφώ άπληστα, την διαβρωτική σου υγρασία,
αλλά δεν σώνεται...
στην αποτεφρωμένη χώρα μου,
αδύναμο το μέλλον των επιθυμιών...

Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2015

Δεν ζω ατιμώρητα τούτον τον έρωτα.
παλιά υγρασία ποτίζει τη σάρκα
και η άβυσσος με φιλά νεκρικά κάθε βράδυ.
άφωνοι λυγμοί ξεπετιούνται.
μέτρα τους παλμούς μου...
μόνο η ανοιχτή παλάμη σου 
πάνω στο στήθος μου,
 μπορεί να με σημαδέψει...

Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2015

Λαβωμένη από την ελπίδα που μου έδωσες,
συνεχίζω το δικό μου μοναχικό ταξίδι
ίσως, ένα σημάδι από τη τρέλα, να με σώσει
ίσως κάτι, που θα γρηγορέψει το αίμα μου...

Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2015

Άλλαξε ο προορισμός σου
 και τα άτσαλα βήματά μου,
δεν ακολούθησαν.
η σκέψη στιγμή δεν ξεκουράστηκε
 απ΄ τη θύμηση
μικρή ψυχή ,παραμυθένια μου
τώρα ξέρω πως έχεις παρέα....
σ΄ ευχαριστώ που δεν μου τη γύρεψες νωρίς...

Σάββατο 3 Οκτωβρίου 2015

Είμαστε κάπου μαζί και σου μιλώ
και με κοιτάζεις...
μην πεθαίνεις το κάτι που χτίσαμε
μην το γυρνάς στο τίποτα....
βρέχει αιώνια στάχτη ξανά και εσύ λείπεις
απόγιομα θλίψης σε καρτερώ...
μην πλαγιάσεις εκεί που ξέρεις απόψε..
γείρε πλάι μου...

Παρασκευή 2 Οκτωβρίου 2015

Κλειδώνω τις συνθήκες
και το χρέος του μυαλού.
η ανάσα γίνεται ήβη και σου φωνάζει.
πάρε τους χειραφετημένους πόθους
και έλα να ποτίσεις τη σάρκα μου χαρά...

Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2015

Θέλω να παραδοθώ,
στο ρυθμό που αγκομαχά,
κάτω από την πίεση των μυών σου.
χωρίς κουρασμένες φράσεις
και ονόματα ερώτων...
ένα ατέλειωτο κύμα, που θα σπάσει
ξεχύνοντας στο άπειρο,
μόνο την σκέψη που δεν λυγίζει,
μόνο την ελπίδα που δεν ανησυχεί...
αποσταμένη να κοιτάξω 
το αύριο, μέσα στα μάτια σου!

Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου 2015

Απροσδόκητη η σκέψη αυτό το βράδυ.
αιωρούμενη ελπίδα που απαιτητικά θέλει να εισβάλει μέσα μου.
φέρνω το ποτήρι στα χείλη και σε σκέφτομαι...
η γλυκιά σου λιτότητα με ξαφνιάζει...
πείνα και δίψα στο βλέμμα που δεν αντικρίζω,
όμως το αισθάνομαι...
ξηλώνεις την αράχνη της θλίψης μου σιγά σιγά...
βαγόνι κλειδωμένο,
που με το λοστό της πίστης σου ανοίγεις...

Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2015

Ξεκίνησα πάνοπλη, να πολεμήσω αόρατο εχθρό.
πρωτομάστορας με ρόζους στα χέρια
και φθηνό τσιγάρο κρεμασμένο στα χείλη...
νεκρωμένη ηλιθιότητα θέλησε να προβάλει...
στα ξυσίματα της γλίνας, η ψυχή πορφυρογέννητη
στη παιδική σου σκέψη ξαναγύρισε...

Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου 2015

Δεν κρατώ τίποτα δικό σου,μόνο τις αναμνήσεις...
σκούριασε το κλουβί, από την ώρα που πέταξες.
το έχω κρατημένο...
ίσως μια μέρα βρω τη δύναμη να ουρλιάξω
και τότε θα με ακούσεις!
και η βαριά μελαγχολία, θα βρει θάνατο στα χαρακώματα...

Παρασκευή 4 Σεπτεμβρίου 2015

Γέμισα αδιόρατες εκδορές...
τα επιθέματα που μου προσφέρεις, δεν μου κάνουν...
αδιόρατο και το δάκρυ που καίει στο διάβα του.
αύριο θα πάω στους ρακοσυλλέκτες.
ψάχνω ένα ρολόι να γυρίζει αντίστροφα,
φέρνοντας μου το χαμένο χρόνο...

Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2015

Φοβάμαι...
 πως ήρθε η μέρα,
 που δεν βρίσκω πια,
 χαρά στις χαρές μου...
 και πόνο στους πόνους μου...

Τρίτη 1 Σεπτεμβρίου 2015

Μοίρα...

Κρύβεται η θλίψη πίσω απ΄ τα βουνά
και η σκέψη, ένα εικόνισμα που κλαίει
τα μάτια σκαλωμένα, βλέπουν το πουθενά
και η ψυχή ΄΄θα φύγω΄΄ όλο λέει...

στη πλάτη κουβαλάω, καμπούρα υπομονής
και μες το σάκο της στοιβάζω πόνους
σκαλίζω με τα νύχια, τις μέρες τις οργής
στις φλέβες μου αλλάζω, χάρτες, δρόμους

προσκύνησα τη μοίρα μου ξανά απ΄ την αρχή
της είπα πως καλά έχει καμωμένα
περίσσεψε το άδικο το πως και το γιατί 
μου τα ΄δωσε να τα ΄χω φυλαγμένα...

Τρίτη 25 Αυγούστου 2015

Περιδιαβαίνουν οι ψυχές,
να παρηγορηθούνε
μέσα σ΄ αβάσταχτες σιωπές
την ερημιά υμνούνε
καταμεσής του ουρανού
κενό από αστέρια
σου ταξιδεύω με το νου
δυο άσπρα περιστέρια
σώματα ανέκταφα βογκούν
σε προσμονές χαμένες
κλείνουν οι πόρτες και βροντούν
καρδιές ξεσπιτωμένες
μια χούφτα χώμα σου κρατώ
να με παιδεύει χρόνια
σε γλάστρα με βασιλικό
Ζωή σου δίνω ακόμα...

Δευτέρα 24 Αυγούστου 2015

Του χρόνου και του πόνου οι στιγμές
δαιμονικά χαμόγελα σκορπάνε
κι εσύ που αναρωτιέσαι πόσο φταις
τα μάτια σου χαμήλωσε και πάμε...

Πέμπτη 13 Αυγούστου 2015

Μια θάλασσα καταστροφής,
 εγκαταστάθηκε μέσα μου...
μπορούσα απλά να συνεχίσω να είμαι ο εαυτός μου,
αλλά διαπίστωσα ότι δεν είχα πια εαυτό...
ένα παλλόμενο χάος έγινα,
στριφογυρίζοντας σ΄ ένα γιατί....

Δευτέρα 3 Αυγούστου 2015

Σκευωρία και στο όνειρο!
οι σελίδες της λήθης, δεν γυρίζουν...
χύθηκε όλο το μολύβι που μάζευες, μέσα μου...

Παρασκευή 31 Ιουλίου 2015

Πλένω τη νύχτα με κρασί
ποτίζω τη ψυχή μου
στόμα ξερό από το όνειρο
που πέθανε μαζί μου
δίνω το στήθος μου ξανά
πόνο για να θηλάσεις
έχω κρατήσει μια ματιά
για να σε δει όταν θάρθεις...

Δευτέρα 27 Ιουλίου 2015

Εγώ κι ο Θεός μου,
εχθρός μοναχός μου.
της μοίρας γραμμένα,
 της τύχης γραπτά,
στο πόνο δοσμένα,
μονά και ζυγά.

Πέμπτη 23 Ιουλίου 2015

Ψάχνω να σε βρω...
ξαπλώνω σε τσαλακωμένα σεντόνια,
κουρασμένα κι αυτά απ΄ τη Ζωή...
πατώ ακριβώς πάνω στα βήματά σου,
όλα μου είναι τόσο γνώριμα, δεν ξεφεύγω εκατοστό...
σου αφιέρωσα το αριστερό μου χέρι,
είναι στο ρυθμό σου συνεχώς.
ανοίγω τις ντουλάπες να σε μυρίσω,
ποτίζω την έγνοια σου στα λουλούδια,
μαγειρεύω αυτά που δεν έτρωγα και εσύ επιθυμούσες,
χαϊδεύω με τα δάκτυλα μου, τους τοίχους που στηριζόσουν,
σου μιλάω με τα λόγια σου,
σου φωνάζω, άλλοτε με τη σιωπή κι άλλοτε με τη κραυγή...
και ζω, για να ψάχνω να σε βρω...

Παρασκευή 17 Ιουλίου 2015

Μου λες για την αγάπη και αγνοείς τον πόθο.
δεν καρπίζεις τη μήτρα μου,
δεν οργώνεις το κορμί μου,
δεν ταξιδεύεις με την ανάσα μου πια.
απλά και ανέντιμα,
γαμιέσαι με τα πλήθη της αλαζονείας σου!
Αφιλόξενη πόλη έγινες,
που πατώ το πόδι μου και με διώχνει.
εσύ,που σ΄ είχα για πατρίδα!

Τρίτη 14 Ιουλίου 2015

Θάνατοι...

Ποιον θάνατο δεν γεύτηκα
σημάδι ποιου δεν έχω
ποιον καρτερώ για να φανεί
τις νύχτες σε ποιόν γνέφω?
θάνατο αγάπης και έρωτα
καρδιάς, νοημοσύνης
κορμιού και εμβρύου, σπέρματος
και της δικαιοσύνης
θάνατο Ελπίδας και γονιού
Ζωής και εξουσίας
φωνής, κραυγής και λογικού
συγγένειας και λαγνείας
θάνατο μνήμης και ψυχής
ελέους και συμπόνιας
δάκρυ ματιών, φως και πνοής
 χρόνου,αδελφών, ομόνοιας
θάνατο ονείρου, αστεριών
θεών και των θαυμάτων
γέλιου γαλήνης και χαράς
κι όλων των προγραμμάτων
ποιος θάνατος μου έμεινε
 και θες να μου τον δώσεις
σε ποιο βουνό με τι Σταυρό
ζητάς να με σταυρώσεις?

Σάββατο 11 Ιουλίου 2015

Βλέμμα στραμμένο στη σιωπή
κι ένα χλωμό φεγγάρι
η νύχτα γίνεται καρφί
για το βιολί δοξάρι
θα σιγοκλάψω τη φυγή
δυο λέξεις θα σου γράψω
αίμα δεν τρέχει απ΄ τη πληγή
πως θα τις υπογράψω?

Κυριακή 5 Ιουλίου 2015

Δεν με ξυπνάς τώρα νωρίς τα πρωινά
ούτε μου λες να σκεπαστώ να μη κρυώσω
έγινες αύρα που φυλάει μυστικά
κι εγώ τα χέρια μου απλώνω να σε νιώσω

δεν με κοιτάς μ΄ αυτό το βλέμμα σου του ναι
δεν μου μιλάς για σαπουνόπερες της θλίψης
κι η πίκρα όλη στο φλιτζάνι του καφέ
δείχνει σημάδι πως ποτέ δεν θα γυρίσεις...

Τετάρτη 1 Ιουλίου 2015

Αυτό Θέλω...

Ν΄ αποκοιμιέμαι στα μάτια σου κάθε βραδιά
να προλαβαίνω το χρόνο κρατώντας το χέρι σου
να διασχίζω τη μνήμη και να μη πονάω
να φυσάς απ τις χούφτες μου το χώμα της φυγής
και να μην κλαίω.
να στραγγίζουμε στον έρωτα μας, το αίμα μας
να θεριεύουμε την ύπαρξη με το ναι της πνοής
να προγραμματίζουμε μαζί τις ατέλειωτες πτήσεις μας στο όνειρο
να φυλακίζουμε τις κραυγές της θάλασσας, στη μουσική μας
να υπερβαίνουμε χωρίς τύψεις
να λιγοστεύω μαζί σου...αυτό θέλω!

Τρίτη 30 Ιουνίου 2015

Συγκρατημένος πόνος σιωπής.
κάθε βράδυ, γίνομαι ρακοσυλλέκτης των ονείρων
και περιμένω το θαύμα
κάθε πρωί, ανανήφω και ζω την πραγματικότητα.
ο ουρανός βαθαίνει πάντα όταν σηκώνω το βλέμμα
και το αγύριστο ταξίδι πνίγεται μέσα στο ιώδες χρώμα
μιας ξαφνικής υπόσχεσης...

Δευτέρα 29 Ιουνίου 2015

Φθείρομαι μέσα στο ψέμα που με ντύνεις,
σε όλα τα αύριο που υποσχέθηκες και όλα τα είχες υποθηκευμένα.
εξοντώνομαι μέσα στη προστυχιά της σκέψης σου.
πίνεις το αίμα μου και τρως την σάρκα μου συνεχώς
κι εγώ δεν έχω τρόπο να φυγαδεύσω τα συναισθήματα μου.
πως μπορείς να είσαι τόσο ψεύτικος?
πως το αντέχεις να υπάρχεις μέσα στην αναισθησία,
αγκαλιάζοντας την αγωνία μου
και να μου ιδρώνεις με σκουριά την επιδερμίδα μου?
λυπάμαι,αλλα οι εκδρομές μοναξιάς μαζι σου, θα λάβουν τελος!

Σάββατο 27 Ιουνίου 2015

Στη λατρεμένη ουτοπία σου αφήνομαι.
μυστικοί φόβοι, κυκλώνουν τις παράλληλες μορφές σου.
στα χαλάσματα της σκέψης μου δωρίζομαι σαν χαράζει.
κατηφορίζω αργά, στη κοιλάδα των νεκρών,
με εκείνη τη σιωπή που λάτρεψες...
τα νεκρικά  λείψανα των παραισθήσεων, αποτυγχάνουν και πάλι.
εγκλωβισμένη στην συνήθεια παρασύρομαι...
ισόβια καταδίκη στην οργή της ανάγκης μου!

Παρασκευή 26 Ιουνίου 2015

Δεν σε περίμενα,δεν ήθελα να σε περιμένω.
κι όμως εμφανίστηκες τόσο ξαφνικά,
κλείνοντας μου ειρωνικά το μάτι
και μου υποσχέθηκες ότι θα φέρεις το τέλος.
ήρθες, και μου τα πήρες όλα, τόσο γρήγορα, τόσο ύπουλα,
κατασπάραξες τα πάντα.
η μουσική μου σιώπησε, αφού δεν είχα πια όργανα να την συνθέσω.
το τραγούδι μου δεν τραγουδήθηκε, αφού η άπνοια με είχε ξεράνει.
η ψυχή πόσο να κρατήσει, πολεμώντας αόρατο εχθρό
και η καρδιά παραδόθηκε αθόρυβα, για να μην ενοχλήσει....

Τρίτη 23 Ιουνίου 2015

Αφουγκράζομαι μέσα στην ερημιά μου,
το σκαμπανέβασμα της ανάσας σου.
πήρα το χάδι στερημένα, μα δεν πειράζει...
ψωμί στο τραπέζι μου η προσευχή για σένα.
κι ήθελα ακόμη λίγο...
την μέρα που σκότωσα τη Ζωή μου
πέταξε η δική σου σαν πουλί.
τεθνεώτες όλοι μας και δεν το ξέρουμε...

Δευτέρα 22 Ιουνίου 2015

Κοιτάζει ο Θεός
φυσάει ο βοριάς
και οι μέρες είναι ίδιες
όπως κι αν τις κοιτάς
πονάει η ψυχή
κι η αλήθεια που ξεχνάς
σφαλίζουν ένα ένα
τα φύλλα της καρδιάς...

Δευτέρα 15 Ιουνίου 2015

Μυρίζει ο αέρας φάρμακα,
δεν φεύγει αυτή η μυρωδιά απ΄ τα ρουθούνια μου.
κι αυτό το άσπρο που ποτέ δεν το λάτρεψα.
τυλιγμένη στο νεκροσέντονο η αγάπη...
ανασήκωσα λίγο, να την κοιτάξω...

Κυριακή 14 Ιουνίου 2015

Όσο πετούσαν τα πουλιά
πετούσε και η ελπίδα
χανόταν στον ορίζοντα
για να γενεί βροχή
κι εγώ με πέτρα στη καρδιά
σ΄ αναμονή θανάτου
έσκυβα το κεφάλι μου
κάνοντας προσευχή...

Τετάρτη 10 Ιουνίου 2015

Όσο ηρεμεί η θάλασσα
αγριεύεται το μέσα
χατήρι που το χάλασα
στο στήθος μου είναι πέτρα...

Τρίτη 9 Ιουνίου 2015

Τρέλα μου αταξίδευτη, γόνιμη σαν ιδέα...
χαλιέμαι στ΄ άδεια μου σεντόνια
και εσύ κρύβεις το βλέμμα, σε μικροσκοπικούς φακούς,
απαθανατίζοντας στιγμές που δεν σου ανήκουν....
λίγο κορμί, αλλά με πάθος...
υπογάστριο έτοιμο για έκρηξη...
σ΄ ένα μαχαίρι όπου ζεις,σκόνη η πεθυμιά σου.
σ΄ αερικά περαστικών ξοδεύεις τη Ζωή
και είναι ο συνήθης θάνατος,
λυγμός μέσα βαθιά σου.
έλα, σαν να σαι τελετή
σ΄ αρχέγονο ναό...
έλα, δως μου το χάδι σου.
απλά, υποταξέ με...

Δευτέρα 8 Ιουνίου 2015

Μ΄ εξαπατήσαν οι Θεοί
και πήραν την χαρά μου...
Βαριά σιωπή...
πικρός καφές σε χαμαιτυπείο, η ζωή...
επαναλαμβανόμενος ήχος ροκανίσματος,
σπάει την μονοτονία μου...
ίσως είναι τα βήματά σου...

Δευτέρα 1 Ιουνίου 2015

Ταξίδι δίχως γυρισμό
που πας να ταξιδέψεις?
σ΄ ορφανεμένο όνειρο
θέλω να επιστρέψεις...

Σάββατο 16 Μαΐου 2015

Αμύριστο λουλούδι μου
δωσ΄ μου τα πέταλά σου
για να στολίσω εικόνισμα
αυτό, της Παναγιάς σου!

Τρίτη 5 Μαΐου 2015

Ένα τέλος...

Σήμερα μπήκε ταφόπλακα στο όνειρο...
αυτό όμως που με πονάει... είναι
που εσύ, ποτέ σου δεν το θέλησες!!!

Τετάρτη 29 Απριλίου 2015

Ψυχή δεν έχω...απόθεμα όνειρου δεν κράτησα.
φιλί, ούτε προδοσίας δεν δίνω.
γονάτισα...προσευχήθηκα...
ευάλωτη μπροστά σου...
δεν το ήθελα, δεν το σχεδίασα, έγινε...
από ανάγκη...
ντρέπομαι να κοιτάξω το βλέμμα σου.
ψελλίζω ένα ευχαριστώ...
ελπίζω να ακούστηκε...

Κυριακή 19 Απριλίου 2015

Εύπλαστο σώμα αχόρταγο
 στο κίνδυνο ριγμένο...
περιμαζεύεις ομορφιές
για παρακαταθήκη
σαλταρισμένα στόματα
χνότα και νικοτίνη
σπόρι που μες τα σπλάχνα σου
δεν βρίσκει να φυτρώσει...

Σάββατο 21 Μαρτίου 2015

Βαρύ το μύρο της καρδιάς
το βλέμμα σου ξυράφι
κι αν σε πληγώνει που αγαπάς
κανείς δεν θα το μάθει!

Πέμπτη 5 Μαρτίου 2015

Εγώ μου, αντέχεις ακόμα.
στη φύση της άνοιξης προδίνεσαι,
κρύσταλλο που χαράσσεσαι,
αχνή αντανάκλαση, της διάτρητης ψυχής μου.
λέξη μέσα στη λέξη,
δάκρυ καυτό,σιωπηλό, μονότονο
στην φαντασμαγορία σου,
όλα υποθηκευμένα!

Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου 2015

Να υποθέσω με ζητάς,
ξυπνάς τις νύχτες ιδρωμένος.
να υποθέσω πως πονάς,
που νιώθεις τόσο γελασμένος...
να υποθέσω πως εγώ, 
είμαι σημάδι που θα κρύψεις.
σαν ένοχο σου μυστικό,
που δεν μπορείς να αποκαλύψεις.
να υποθέσω πως εμείς,
έχουμε υπόλοιπο στο μέλλον.
να υποθέσω πως θα ΄ρθείς,
ίσως με κάποιο τάγμα αγγέλων...

Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 2015

Κυριακή 15 Φεβρουαρίου 2015

Αν υπάρχουν ουρανοί, πες μου που είναι?
θα ρθει καιρός που θα θυμάσαι την έκσταση...
θα ρθει καιρός που το πολύ,
θα ναι για σένα λίγο...
κι ας αρμενίζεις τώρα την κορεσμένη καρδιά σου.
στο δικό μου ΄΄μέσα΄΄ καθρεφτίζεσαι!

Τρίτη 10 Φεβρουαρίου 2015

Αλιεύομαι...

Αλιεύομαι... μέσα στις φράσεις σου
που δεν ειπώνονται,
μέσα από γέλια που δεν τυπώνονται,
σ΄ ένα δάκρυ που δεν κυλάει,
σε μια ανάγκη που δεν ρωτάει...
αλιεύομαι... μες σε τραγούδια
και σε στιγμές,
μες σε ρωγμές, σταυροφορίες,
σε ικεσίες, που είναι βουβές,
σε μαρτυρίες, χωρίς σκοπό
διαμαρτυρίες, δίχως πανό...
αλιεύομαι... μες τον ιδρώτα σου
μες το χειμώνα,
στην ανεμώνα, που δεν ακούς,
μέσα σε όρκους, μυστικούς,
και σε ελπίδες που φτερουγίζουν,
κοίτα και εκείνες...ψάχνουν να φύγουν,
και να ξεφύγουν απ΄ το καημό,
από το άτυχο το σ΄ αγαπώ...

Κυριακή 8 Φεβρουαρίου 2015

Φτεροκοπά η εξορία σου...
τραντάζεται το στήθος.
νωπό, το αποτύπωμα του έρωτα...
και ένας αναστεναγμός,
να πριονίζει τον αέρα γύρω μου...

Τετάρτη 4 Φεβρουαρίου 2015

Άγνωστη γιαγιά...

Δεμένη Ζωή...
όλη η Ζωή...
 με αλυσίδες συμφερόντων.
και τώρα πια...δεμένα και τα χέρια
να μην αγγίξουν την Ελευθερία για το ταξίδι.
αντίσταση στην ανάσα,
τώρα που πρέπει να παλέψεις.
αφημένη στην μοίρα σου, φτύνεις με απέχθεια,
την παράταση Ζωής που σου προσφέρεται.

Σάββατο 31 Ιανουαρίου 2015

Όταν η Ζωή,
 χορηγείτε με μάσκα οξυγόνου,
γέρνει το βλέμμα,υποκλίνεται
στο θέλημα του Θεού!
Στον θάλαμο υπομονής, γυροφέρνεις διαρκώς...
βαλβίδες, αέρια, ήχοι, σκιές.
υπηρέτης μιας δύναμης που δεν αγγίζεται!
Κάτω όροφος, πάνω θλίψη...
συναίσθημα απόρριψης.
φθήνια συναισθημάτων και τέλος.
δεν υπάρχεις άνθρωπε...
ξευτελίζεσαι...υποβαθμίζεσαι.
πεταμένη ζωή στα σκουπίδια...

Τρίτη 27 Ιανουαρίου 2015

Παίρνεις την περαταριά και έρχεσαι...
λάδι σε καντήλι η θάλασσά μου.
θολή εικόνα, που όλο και ξεκαθαρίζει το δάκρυ μου.
μεγάλη απόσταση, μικρή Ζωή...

Δευτέρα 26 Ιανουαρίου 2015

Στην ερήμωση του νου αντιστέκομαι.
βουλιάζει η σιωπή, σε υποσχέσεις άγονες...
μετανιωμένα αστέρια,
σύννεφα μακρινά.
η θαλπωρή της σάρκας σου, αμύνεται...
πάλι ο ίδιος θα σαι, θα το δεις!

Κυριακή 25 Ιανουαρίου 2015

Γροθιά στον ντουνιά,
πληγή με αλάτι.
λόγια φευγάτα αερικά,
κλείνουν το μάτι.
στα μυστικά του Θεού
ένα δικό μου.
σβήνει η γραμμή του παλμού
το όνειρο μου...

Σάββατο 24 Ιανουαρίου 2015

Ζωή...
 σε βλέπω, μέσα από κουρασμένα βλέμματα,
σε ακούω, γύρω από ακαταλαβίστικες λέξεις,
σε αναγνωρίζω, πίσω από καρτέλες ασθενείας,
σε αισθάνομαι, στα τρεμάμενα χέρια,
σε μυρίζω, σε ανοιχτές πληγές,
σε ζυγίζω, σε φιάλες ηλεκτρολυτών,
σε αγαπώ, που σε χάνω...

Παρασκευή 23 Ιανουαρίου 2015

Σ΄ ένα μπαλκόνι,σβησμένος πόνος με αποτσίγαρα.
θέα ψυχρή...
φοβάσαι και να ατενίσεις...
κάτοικοι μόνιμοι στο δίπλα μέρος.
και μια μπουγάδα σ΄ ένα σύρμα ανάρριχτη πρόχειρα...
τρίτος όροφος...
δωμάτιο 404...
δοκιμασία χωρίς τέλος...

Δευτέρα 5 Ιανουαρίου 2015

Ο καιρός της Ευτυχίας μας ήρθε!
ξεκίνησε από μια φτωχογειτονιά
και ασθμαίνοντας έφτασε...
μου συστήθηκε και δεν τρόμαξα
απ΄ την ταλαιπωρημένη της μορφή...
μου έφτασε μόνο ν΄ ακούσω τ΄ όνομα της
και πως θα μείνει...