Έμαθα να σε φωνάζω,τις νύχτες ,τις μέρες, παντού

έμαθες να σιωπάς και να κοιτάζεις αλλού...

Πάθος, που σε λησμόνησα όταν έμαθα επιτέλους να σε φωνάζω...

Αγάπη, που σε απαρνήθηκα όταν η ανάγκη μου σε γύρευε...

Ηδονή, που σε καταχώνιασα στης μήτρας μου τα βάθη...

Ζωή, που σε κατήργησα για να μη σε γευτώ...

Πένθος μου, που προηγείσαι των όλων...