Ξεσκίζεις τη σάρκα μου, μα σπέρμα δεν χαρίζεις...
μυστικό φυλαγμένο από στόματα άγρια, με όρκισες να κρατήσω...
χωμένη σ ένα γυναικωνίτη η ντροπή μου...
και τα κεριά που καίνε έμαθαν να σιωπούν...
Σκέψεις και μόνο σκέψεις...από το μέσα μου για το έξω του καθενός που ρίχνει την ματιά του εδώ...