Σφραγίστηκε μια ακόμη ημερομηνία...

τέλος δεν έχουν οι θύμησες!

επαίτης μιας ελπίδας, στις επετείους της ζωής μου!

 Περιφέρω το φόβο μου σε σκοτεινά δρομάκια

δίχως ίχνος ζωής

ξενυχτάω στα σκαλιά από άδειες ταβέρνες ερμητικά κλειστές

δίχως φωνές και μουσικές

και στην ανατολή σου θεέ, κάνω το σταυρό μου και συνεχίζω

θα ζήσω υπερβολικά πολύ....