Δεν με ξυπνάς τώρα νωρίς τα πρωινά
ούτε μου λες να σκεπαστώ να μη κρυώσω
έγινες αύρα που φυλάει μυστικά
κι εγώ τα χέρια μου απλώνω να σε νιώσω
δεν με κοιτάς μ΄ αυτό το βλέμμα σου του ναι
δεν μου μιλάς για σαπουνόπερες της θλίψης
κι η πίκρα όλη στο φλιτζάνι του καφέ
δείχνει σημάδι πως ποτέ δεν θα γυρίσεις...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου