Πέμπτη 6 Οκτωβρίου 2011

Τραυματισμένα δάχτυλα αφήνουν αίμα στο χάδι τους.
κρύβονται πίσω απ' τη πλάτη,
μη τρομάξουν τον ίσκιο σου.
δεν μεγάλωσες ποτέ και δεν το αντέχω.
αντίδωρο εκκλησίας το κάλεσμα,
στην χαραμάδα του κορμιού σου.
τόσος πόνος γύρω, που να σταθώ?
διψάω για γαλήνη... 
και εσύ μου την δίνεις,
  βρέχοντας τα χείλη μου, με το βαμβάκι,
σαν σε άρρωστο βαριά...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου