Περίπατος τα ξημερώματα στα στενοσόκακα της καρδιάς σου.

ανάβω το τσιγάρο, στου φεγγαριού τη φλόγα

και καίγοντας το, καίω την θύμηση...

δεν σ' ορίζω τις νύχτες

και περιπλανιέμαι...

ανάμεσα σε συντρίμμια θανάτου...

γεμίζω υποσχέσεις από πεφταστέρια...
και υπάρχω...