Κολατσίζω τις λέξεις σου αργά αργά

και φτύνοντας τες γεμίζω

 το κρυστάλλινο ανθογυάλι της μάνας μου...

φουσκώνει η φλέβα στο λαιμό,

χαράζει ερωτηματικό ανεξίτηλο...