Αυτή η ομίχλη του παρελθόντος, καθισμένη χρόνια στο μυαλό μου,

καταστρέφει αργά αργά τα κύτταρά μου...

δεν μπορώ να τη διώξω...ο εγωισμός γίνεται μαχαίρι και με απειλεί...

η ζήλια σαπίζει μεθοδικά τη ψυχή μου...

κερί αναμμένο ο έρωτας σου, που όλο παλεύω να σβήσω τη φλόγα του...

υποφέρω,δεν γιατρεύομαι...