Αυτή η ομίχλη του παρελθόντος, καθισμένη χρόνια στο μυαλό μου,
καταστρέφει αργά αργά τα κύτταρά μου...
δεν μπορώ να τη διώξω...ο εγωισμός γίνεται μαχαίρι και με απειλεί...
η ζήλια σαπίζει μεθοδικά τη ψυχή μου...
κερί αναμμένο ο έρωτας σου, που όλο παλεύω να σβήσω τη φλόγα του...
υποφέρω,δεν γιατρεύομαι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου