Τα όνειρά σου, μια μπουγάδα
που απλώνεται μεγαλοπρεπώς,
στα σύρματα της γκρίζας πολυκατοικίας, στο πρώτο
ξεστράτισμα του ήλιου.
χειμωνιάτικη λιακάδα, με τα ασπρόρουχα
να εντυπωσιάζουν, βαλμένα στη σειρά...
απλώνοντας τα καταλαβαίνεις, αν είναι πολλά
η αν είναι λίγα, αυτά που έχεις...
μια μπουγάδα, που αγωνιούσες ν΄ απλώσεις,
μια μπουγάδα, που σε έκανε να σηκώσεις τα μάτια 
στον ουρανό και να ευχηθείς να μην βρέξει...
μια μπουγάδα, που ίσως ήταν, το μοναδικό σου
κατόρθωμα, μετά από πολύ καιρό...