Κλειδώνω τ΄ αμαρτήματα,
στης σκέψης το αμπάρι,
ολόγυμνη σου δίνομαι,
πριν ο καιρός σαλπάρει.
τα ζώντα στον πυθμένα σου,
βαριά, άγκυρα έχουν,
στο γέμισμα του φεγγαριού,
λύκοι ,οι πόνοι τρέχουν.
απόμακρη είναι η ακτή,
συγκερασμένη αγάπη,
υγρό το μπράτσο δώσε μου,
να κρατηθώ από κάτι.
δεν βλαστημάω τη στιγμή,
η ανάμνηση, σοκάκι,
που έχει κρυμμένη επιγραφή,
Ηφαίστου, τάδε άκρη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου