Στη χαμηλή κάμαρα,

αράχνη η αγάπη σου

που προσπαθεί ιστό να φτιάξει.

λερώνονται τα σεντόνια

που δεν αλλάζω, 

φυλακίζοντας χάδια και μυρωδιές.

φτάνει πια με τους καημούς

που μας κούρασαν τόσο!!!!!!!!