Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2012

Στο ανθογυάλι της προσδοκίας
έβαλες την ελπίδα μου.
κι έπειτα τ΄ άφησες
στο γωνιακό τραπεζάκι
πλάι στο παραθύρι...
φως έχει,
μα δεν έχει νερό...

1 σχόλιο:

  1. Στης ανάμνησης το βάζο
    την ελπίδα μου έριξες
    όπως μέσα στο τασάκι
    το τσιγάρο σου έσβησες.

    Τ’ άφησες σε μια γωνία
    δίπλα στο παράθυρο
    σαν κατακτητής πολέμου
    τρόπαιο και λάφυρο.

    Άδωρο το φως του ήλιου
    βλέπεις το καψάλισε
    και χωρίς σταγόνα ύδωρ
    η ελπίδα μάδησε.

    Προσδοκίας ανθογυάλι
    ήτανε για μένανε
    μα δοχείο απορριμμάτων
    προφανώς για σένανε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή