Αργυρώνητη αγάπη που δεν ξοδεύεται...

την αποθηκεύεις στα υπόγεια σου,

 τρόπαιο στις δειλές πράξεις σου...

ξημεροβραδιάζεις πλάι σ ένα φόβο για τα κεκτημένα σου

και τα όνειρα σου στοιβάζεις σε ράφια σκεβρωμένα από υγρασία και ανάγκη

ζωή εν κρυπτώ...

και μια σκιά που θες δεν θες σε κομματιάζει.