Ευτυχώς που δεν υπάρχει το βλέμμα που ικετεύει,
αυτό που σβήνει το αμάρτημα...
χάνω πάλι και πάλι και πάλι...
πνίγονται όλα στον ωκεανό του σώματός μου...
που κατοικεί εκείνος ο Θεός που μου χαμογέλαγε?
μ΄ αφήνει η ζωή, μ αφήνεις και εσύ...
κι όλα αλλάζουν χρώμα
κι όλα πονάνε...