Άγρια μεσάνυχτα 
έπεσε το ταβάνι
στα μάτια μου ο ουρανός
άδειος σαν τη καρδιά.
οι ποιητές πεθαίνουνε
μου είπες ένα γιόμα
μόνο σαν αντικρίζουμε
κάποια  αστροφεγγιά.
ήρθε ο πατέρας κίνησε
να πάει στη ταβέρνα
ίσως μου χαμογέλασε
αν είδα και καλά.
ο ύπνος μου ταράχτηκε
μάτι δεν ξανακλείνω
θα συντροφεύσω τις σκιές
που ήρθανε στα κρυφά.
σφύρισες μες τον ύπνο σου
και άκουσα ένα τραίνο
ξυστά δες ότι πέρασε
στη πόρτα μου μπροστά.
το περιστέρι κουρνιάσε
άδικα περιμένω
ούτε απόψε θα φανείς
στερεύει η χαρά...