Απογεύματα ερημιάς...
συλλέγω κομμάτια
βρόμικης συνείδησης.
γελώ και κλαίω
αντικρίζοντας το ερημωμένο μου σπίτι...
τραγούδια που ξορκίζουν μελαγχολία
παίζουν διαρκώς.
κλειστά παράθυρα φυλακίζουν ανταύγειες ηλιοβασιλέματος.
αραγμένη η καρδιά,
 σκουριάζει ανενόχλητη!