Πέμπτη 19 Απριλίου 2012

Υποφέρω...
την εξοντωτική υγρασία της καρδιάς σου
δεν αντέχω...
μούσκεψα ως το μεδούλι...
θέλω να φύγω, μα...
τα σκουριασμένα πόδια μου
δεν υπακούνε πια...

1 σχόλιο:

  1. Η υγρασία αβάσταχτη
    είναι στην αγκαλιά σου
    και κρύα σαν το σίδερο
    έγινε η καρδιά σου.

    Ως το μεδούλι μούσκεψα
    και θέλω ν’ αποδράσω,
    απεγνωσμένα αναζητώ
    προσήλιο να κουρνιάσω.

    Το πνεύμα πάντα πρόθυμο
    να ξεπερνά τα εμπόδια
    μα δε με υπακούνε πια
    τα σκουριασμένα πόδια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή