Δεν έχεις μάθει να λες σωστά τ΄ όνομα μου.

τρικλοποδιές σου βάζουν, γράμματα και τόνοι.

και εσύ βρίζεις, σαν μεθυσμένος ψαράς,

που απόμεινε μόνος σε ταβέρνα με τελειωμένα βαρέλια.

πως να ειπωθεί η αγάπη δίχως όνομα?

πνίγηκα μέσα στη πίκρα σου, που την γεύτηκα

ξεδιάντροπα και την κράτησα λάφυρο, για

το ξεσήκωμα της άνοιξης.

και εσύ, απελπισμένος, σκάλισες το Σταυρό

του μαρτυρίου μου, μ ένα άλφα...

Αγράμματος θάνατος!