Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου 2011

Ρετάλι

Ένα ρετάλι αφημένο, άτακτο, πάνω στο πάγκο,ανάμεσα στ' άλλα.
μισοδιπλωμένο,τσακισμένο,κρέμεται η μια του πλευρά,θαρρώ τόσο πολύ που φτάνει μέχρι τις άκρες των παπουτσιών σου.
ναι,τώρα ΄΄καταλάθος΄΄ με πάτησες κι όλας!
ένα ρετάλι με ξεθωριασμένα χρώματα που δεν έλκει πια κανένα αγοραστή...
ένα ρετάλι που απλά κατεβαίνει από το ράφι,μόνο από συνήθεια του ιδιοκτήτη να δείχνει όλο το εμπόρευμά του.
ένα ρετάλι δίχως λάμψη,φτωχό και ασήμαντο που η τιμή του είναι πια ενδεικτική,γιατί στην ουσία δίνεται σχεδόν τζάμπα...έτσι μήπως μπορέσει και το ξεφορτωθεί.
κάθε φορά η ίδια προσπάθεια...΄΄δείτε κι αυτό΄΄...καρφί που ανοίγει πληγές.
δεν με πονάει που με πουλάς...κάθε ώρα, κάθε στιγμή...
με πονάει που με κόβεις κάθε φορά με το μέτρο σε κομμάτια!!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου