Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 2011

Ενα μεσημέρι

Βαριά ατμόσφαιρα, στο ουζερί που πεισματικά θέλει να κρατήσει ταυτότητα και παλαιότητα, ανάμεσα σε χαλασμένες καρέκλες, ξεραμένους φίκους στη γωνία, και μισογκρεμισμένες κουρτίνες, ξεθωριασμένες απ τον ήλιο, που προσπαθούν να κρύψουν τα απεγνωσμένα βλέμματα των θαμώνων, από τα ειρωνικά σχόλια του περαστικού, που χύνει την περιέργειά του στα λερωμένα τζάμια.
σύντροφος στην ερημιά σου, η απαιτητική και επίμονη μύγα, που ακουμπάει με αναίδεια τα κεκτημένα της νεκρής σου διάθεσης.
ψιλόβροχο...υγρασία...φωτιά στα σωθικά...απειλητική ηρεμία...αηδία και απόγνωση...
συνθέτουν το σκηνικό που έφτιαξες για το μεσημέρι σου.
δεν αφήνεις το ποτήρι σου να αδειάσει, δεν είναι καρδιά  αυτό να μένει άδεια, και τα νεύματα στο γκαρσόνι είναι σήματα sos πριν χαθεί η ζάλη σου.
βαριά ατμόσφαιρα στο ουζερί,που συνηθίζεις σιγά σιγά...και ο Καζαντζίδης να δηλώνει παρουσία μέσα από το laptop!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου