Συνεχίζεις.....

Κλείνεις το μαγαζί της ευκαιρίας,υπαίθριο και παράνομο όπως το μέλλον σου...

σπρώχνεις το καρότσι της δοκιμασίας με κουρασμένο βήμα και άδειο βλέμμα,στο πεζοδρόμιο της εγκατάλειψης,περνώντας ανάμεσα σε τραπεζοκαθίσματα υπόδουλης σκέψης και αχάριστης καταναλωτικής υπερβολής.

δεν σε κοιτάζει κανείς...

άραγε αντιλαμβάνεσαι το πόσο ανύπαρκτος και αδιάφορος είσαι στα αδηφάγα βλέμματα κουτοπόνηρων κομπλεξικών ανθρώπων,που ανάμεσα στη κακοψημένη μπριζόλα και την αλάδιαγη σαλάτα,προσπαθούν να βρουν το νόημα της ανούσιας ζωής τους...

εσύ συνεχίζεις...με σκυφτό κεφάλι,βιαστικός,για το ερειπωμένο κεραμίδι σου,που κι απόψε θα σου προσφέρει έναν ανήσυχο ύπνο.

η μέρα τελείωσε...και μαζί και η ελπίδα της διαφορετικής επανάληψης.

τι σημασία έχει το πως και το γιατί?

το ρολόι της μοίρας σου είναι καλοκουρδισμένο στον ίδιο μονότονο ρυθμό..αυτόν της αυτοκαταστροφής!

και εσύ συνεχίζεις...πάντα συνεχίζεις...