Εξωραϊσμένος ισοβίτης, νοσηρή σκέψη

προς το όψιμο ταξίδι...

στα ρημαγμένα υποστυλώματα κρατώ την ένωση

πότισε ο καπνός σου τα πάντα γύρω μου

και μου έφερε ξανά εκείνη... 

 Έξι ώρες που ρούφηξα Ζωή!!!

Δαιμονισμένος άγγελος, λυτρωτής,

μαύρος ιππότης του ονείρου,

καταθέτεις στα πόδια μου την άχρηστη πανοπλία σου,

παραδομένος... 

 Και κατάρα να είσαι 

εγώ θα σε κάνω Ευλογία! 

 Κλείνω τα μάτια

δεν περνάει ο χρόνος

δεν με προσπερνάς εσύ...

αναδύεσαι σε όλα τα όνειρα

 και  ξεδιψάς την ματαιότητα...

 Την ώρα της παράκλησης,

το παιδικό χεράκι, έψαξε το δικό μου

κι ήταν σαν να μου απαντούσε η Παναγιά....