Στην ταπεινότερη καθημερινή μου ανάγκη,σ΄ αντικρίζω.
ντύνεις τις λύπες μου με μετάξια, κάθε στιγμή.
στολίζεις το φράχτη της καρδιάς μου με αγιόκλημα.
κάνεις κρεβάτι σου τις ράγες σιδηροδρομικού σταθμού,
που η εγκατάλειψη το ΄χει ριζώσει...
και περιμένεις υπομένοντας....
στο τραίνο της αγάπης μου,
το σφύριγμα να ακούσεις...
ντύνεις τις λύπες μου με μετάξια, κάθε στιγμή.
στολίζεις το φράχτη της καρδιάς μου με αγιόκλημα.
κάνεις κρεβάτι σου τις ράγες σιδηροδρομικού σταθμού,
που η εγκατάλειψη το ΄χει ριζώσει...
και περιμένεις υπομένοντας....
στο τραίνο της αγάπης μου,
το σφύριγμα να ακούσεις...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου